Edytorstwo muzyczne ma historię niemal tak długą, jak zapoczątkowane w połowie XV stulecia przez Johannesa Gutenberga współczesne europejskie drukarstwo. Pierwsze druki muzyczne powstały już w roku 1505 w Wenecji. Od tego czasu techniki wielokrotnego powielania, zarówno twórczości pisarskiej, jak i muzycznej, nieustannie ewoluują, co pozwala na coraz łatwiejsze rozpowszechnianie jej wsród szerokiej rzeszy odbiorców.

Początki mojej działalności edytorskiej sięgają 2008 roku, kiedy to, nieco przypadkiem, zostałem poproszony o przygotowanie przykładów nutowych do książki Anny Czekanowskiej-Kuklińskiej, zatytułowanej „Kultury tradycyjne wobec współczesności: muzyka, poezja, taniec”. W kolejnych latach opracowane przeze mnie przykłady nutowe zostały zamieszczone m.in. w książkach Barbary Przybyszewskiej-Jarminskiej, Antonia Chemottiego oraz Pawła Gancarczyka, związanymi z Polską Akademią Nauk, a także w publikacjach Sławomiry Żerańskiej-Kominek, Ireny Bieńkowskiej czy Anny Ryszki-Komarnickiej z Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Pierwsza pełna publikacja muzyczna, która przygotowałem do druku, ukazała się w 2012 roku nakładem Działu Wydawniczego Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Było to drugie światowe wydanie „Sacrae Cantiones” Asprilia Pacellego, które po raz pierwszy ukazało się drukiem w Wenecji w roku 1608. Wraz z tą publikacją rozpoczęła się moja bliska współpraca z Barbarą Przybywszewską-Jarminską, z którą po dziś dzień opracowujemy kolejne tomy z serii Monumenta Musicae in Polonia, utworzonej w 1951 roku przez Józefa M. Chomińskiego. 

Obecnie współpracuję również z Instytutem Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, a także z redakcją kwartalnika „Muzyka”, ukazującego się nakładem Instytutu Sztuki PAN.

W pracy korzystam z edytora Finale, dodatkowo także z programów Adobe InDesign oraz Adobe Illustrator.